Sporty motorowe to najtrudniejsze laboratorium do testowania i opracowywania nowych produktów. Stare porzekadło, które mówi „wygraj w niedzielę, sprzedaj w poniedziałek” odnosi się nie tylko do producentów samochodów, ale także do firm takich jak Goodyear. Z tego powodu amerykański producent od kilkudziesięciu lat angażuje się w różne formy wyścigów. Na swoim koncie ma największą liczbę wygranych w Formule 1 wśród wszystkich producentów opon, czternaście zwycięstw w 24-godzinnym wyścigu Le Mans oraz wiele innych imponujących wyróżnień.

Drugie zwycięstwo Goodyear w wyścigu Le Mans stało się jednym z jego najbardziej znanych. Przypomina o tym film „Le Mans ’66” (oryg. „Ford vs. Ferrari”), który przybliża publiczności historię triumfalnego, ale kontrowersyjnego zwycięstwa Bruce’a McLarena i Chrisa Amona, którzy swój sukces osiągnęli dzięki zmianie opon podczas wyścigu na Goodyear. Historia Le Mans ’65 również nadaje się na hollywoodzki prequel, ale na razie jest to opowieść, która stanowi punkt kulminacyjny 122-letniej historii Goodyeara.

Rok 1965 przyniósł pierwsze zwycięstwo Goodyeara w Le Mans. Poza fabrycznymi Ferrari, Maranello reprezentował również zespół North American Racing Team (NART), prowadzony przez amerykańskiego importera Ferrari i trzykrotnego zwycięzcę Le Mans, Luigiego Chinettiego. W konkurencji, której stawką była duma narodowa, NART wybrał opony Goodyeara, co miało wpływ na wynik. Pomimo straty godziny w pit-stopach z powodu problemów z elektryką, tempo Mastena Gregory’ego i Jochena Rindta pozwoliło im na przesunięcie w górę stawki. Było to pierwsze zwycięstwo prywatnego zespołu od 1957 r. i zarazem pierwszy sukces Goodyeara w międzynarodowym wyścigu.

Od powstania firmy do pierwszego zwycięstwa w wyścigu Le Mans upłynęło co prawda 67 lat, ale był to okres ogromnych sukcesów w amerykańskich wyścigach. Już u zarania motoryzacji Goodyear zdał sobie sprawę, że sporty motorowe to obszar, w którym można uczyć się i rozwijać. Pozostaje to prawdą do dziś i stanowi podstawę filozofii Goodyear Racing.

Charlie Stutz użył eksperymentalnych opon Goodyear, aby w 1913 r. stanąć na podium wyścigu Indianapolis 500. Sześć lat później barierę 100 mil na godzinę przełamał w Indianapolis Howdy Wilcox, który pojechał po zwycięstwo swoim Peugeotem na oponach Goodyear. Kolejnych ośmiu zawodników z pierwszej dziesiątki również korzystało z opon firmy z Akron, a amerykański koncern na dobre wszedł do czołówki sportów motorowych. Dwóch kierowców przejechało 500 mil na jednym komplecie opon, co świadczy o konsekwencji w dążeniu do osiągów i trwałości, które w dalszym ciągu są niezbędne do zwycięstwa w takich wydarzeniach, jak współczesny wyścig Le Mans.

W okresie międzywojennym Goodyear ograniczył zaangażowanie w wyścigi, ale powrócił do nich w wielkim stylu już w 1957 r., wraz z ogromnym wzrostem popularności mistrzostw, znanych obecnie jako NASCAR. Pierwsze zwycięstwo Daytona 500 miało miejsce w 1960 r., a do 1962 r. większość zwycięzców NASCAR wybrała Goodyeara niż jakiekolwiek inne opony.

Nadszedł potem czas, aby Goodyear ruszył w świat. Po okresie rozwoju w Formule 1 z całkowicie amerykańskim zespołem Scarab, producent opon założył europejską bazę wyścigową i w 1965 r. nawiązał współpracę z zespołami Brabham i Honda F1. Jeszcze w tym samym roku Richie Ginther umieścił nazwę marki Goodyear w księgach rekordów F1, podobnie jak Gregory i Rindt na Le Mans. W latach 1965-1998 Goodyear odniósł 368 zwycięstw w Formule 1 – to rekord, który obowiązuje do dziś.

W wyścigach wytrzymałościowych Goodyear wygrał w sumie czternaście 24-godzinnych imprez Le Mans w latach 1965-1997. Marka ma nadzieję na kolejne sukcesy, po tym jak w zeszłym roku ogłosiła swój powrót do tych zmagań. W ciągu 15 miesięcy amerykański producent rozszerzył działalność na wiele dyscyplin wyścigowych na wysokim poziomie, w tym na prototypy, klasę GT, samochody turystyczne, a nawet na pojazdy elektryczne.

Wyścigi wytrzymałościowe stanowią szczególne wyzwanie dla ich uczestników. Fizyczne i psychiczne obciążenia, które towarzyszą 24-godzinnej rywalizacji są nieporównywalne z innymi wyścigami, a wymagania w zakresie osiągów na najtrudniejszych torach świata oznaczają, że wygrać mogą tylko najlepsi. To właśnie wyjątkowe wyzwania wyścigów wytrzymałościowych, takich jak 24-godzinny Le Mans i Nürburgring, są tym, co przyciąga ludzi do tak ekstremalnego sportu.

Zwycięzcy Goodyear w wyścigu Le Mans:

• 1965 – Jochen Rindt / Masten Gregory / Ed Hugus – Ferrari 250 LM – 4677.11 km
• 1966 – Bruce McLaren / Chris Amon – Ford GT40 Mk. II – 4843.09 km
• 1967 – Dan Gurney / A. J. Foyt – Ford GT40 Mk. IV – 5232.9 km
• 1970 – Hans Herrmann / Richard Attwood – Porsche 917K – 4607.81 km
• 1972 – Henri Pescarolo / Graham Hill – Matra-Simca MS670 – 4691.343 km
• 1973 – Henri Pescarolo / Gérard Larrousse – Matra-Simca MS670B – 4853.945 km
• 1974 – Henri Pescarolo / Gérard Larrousse – Matra-Simca MS670C – 4606.571 km
• 1975 – Jacky Ickx / Derek Bell – Mirage GR8-Ford Cosworth – 4594.577 km
• 1976 – Jacky Ickx / Gijs van Lennep – Porsche 936 – 4769.923 km
• 1980 – Jean Rondeau / Jean-Pierre Jaussaud – Rondeau M379B – 4608.02 km
• 1990 – John Nielsen / Price Cobb / Martin Brundle – Jaguar XJR-12 – 4882.4 km
• 1994 – Yannick Dalmas / Hurley Haywood / Mauro Baldi – Porsche Dauer 962 – 4678.4 km
• 1996 – Manuel Reuter / Davy Jones / Alexander Wurz Porsche WSC-95 – 4814.4 km
• 1997 – Michele Alboreto / Stefan Johansson / Tom Kristensen – Porsche WSC-95 – 4909.6 km

Źródło: Goodyear