Traction Avant był unikalny ze względu na fakt, że łączył w sobie wszystkie najnowsze osiągnięcia techniczne tamtego okresu, takie jak napęd na przednie koła, konstrukcja samonośna, hamulce hydrauliczne i niezależne zawieszenie wszystkich czterech kół. Uważano go za model doskonale trzymający się drogi, najbezpieczniejszy i najbardziej komfortowy na swoim czasie. Zawsze korzystał z najnowszych technologicznych innowacji i posiadał aż 100 opatentowanych rozwiązań. Dzięki swojemu charakterystycznemu, aerodynamicznemu wyglądowi, inspirowanemu stylem Streamline, szybko stał się flagowym modelem Citroëna, który przetrwał próbę czasu i kojarzy nam się z bojownikami ruchu oporu i gangsterami z wielu filmów. Traction Avant sprzedano w liczbie 760 000 egzemplarzy, a produkcja tego modelu zakończyła się w 1957 roku.

Nadal symbolizuje markę, reprezentując obietnicę designu i komfortu związanego z mobilnością dla wielu osób. Te wartości są nadal obecne w nowym ë-C3, który wprowadza innowacje, aby elektryczna mobilność mogła być dostępna dla wszystkich, oraz w C5 X grand tourer, który łączy te elementy, tworząc atmosferę spokoju podczas podróży.

Citroën ë-C3 z oponami Goodyear

Na początku 1933 roku, kiedy zdecydowano się zastąpić modele Citroënów 8, 10 i 15, które pojawiły się na rynku w październiku 1932 roku, André Citroën postanowił zrewolucjonizować branżę motoryzacyjną. Jego celem było wprowadzenie na rynek samochodu, który wyprzedziłby konkurencję o co najmniej dwa lata, aby zabezpieczyć się przed skutkami światowego kryzysu gospodarczego z lat trzydziestych XX wieku, który wtedy dotknął Europę. Nowy pojazd miał być niezwykle innowacyjny i pełen zaawansowanych technologii.

W skład nowej konstrukcji weszło stalowe samonośne nadwozie bez podwozia, napęd na przednie koła, silnik górnozaworowy z wymiennymi tulejami, hydrauliczne sterowanie hamulcami, niezależne zawieszenie na cztery koła z drążkiem skrętnym oraz automatyczna skrzynia biegów. Niestety, ze względu na ograniczenia czasowe, w wczesnych modelach z 1934 roku pominięto automatyczną skrzynię biegów.

Poza innowacyjnymi rozwiązaniami technicznymi, model Traction bez podwozia cechował się obniżonym nadwoziem o aerodynamicznych kształtach, zarówno z liniami, jak i płaską podłogą. Kompaktowy układ silnika i skrzyni biegów, w połączeniu z nisko położonym środkiem ciężkości, sprawiał, że masa samochodu została idealnie rozłożona z przodu. Pierwsi recenzenci i kierowcy byli zachwyceni nowym modelem Citroëna. Jazda była niezwykle bezpieczna i łatwa w każdych warunkach, co do tej pory nie było spotykane. Zachowanie samochodu na drodze ustaliło nowe standardy. Silnik reagował błyskawicznie, hamulce były skuteczne, a system bezpieczeństwa był na najwyższym poziomie. Dalsze udoskonalenia, takie jak wprowadzenie przekładni zębatkowej w układzie kierowniczym w czerwcu 1936 roku, zestawiały ten model z przewagą techniczną nad innymi samochodami, co zapewniło mu długą i płodną karierę, która trwała aż do lipca 1957 roku.

Model 7 – prekursor

• Produkcja pierwszego modelu Traction 7 A ruszyła 18 kwietnia 1934 roku. Silnik czterocylindrowy miał średnicę cylindra 72 mm i skok tłoka 80 mm, a jego pojemność wynosiła 1 303 cm3, generując moc 32 KM (7 KM podatkowych) – był to jedyny model o mocy 7 KM!
• Następca, Model 7 B, trafił na rynek w czerwcu tego samego roku. Nowy silnik miał średnicę 78 mm i skok 80 mm, co skutkowało pojemnością 1529 cm3 oraz mocą 35 KM przy 9 koniach podatkowych. Model 7 B potrafił rozpędzić się do 100 km/h.
• W lipcu 1934 roku zadebiutowała sportowa wersja – Model 7 S lub 7 Sport. Nowy silnik o pojemności 1 910 cm3 i średnicy 78 x 100 mm rozwijał moc 46 KM przy 11 koniach podatkowych, co pozwalało na osiągnięcie prędkości maksymalnej 115 km/h.
• We wrześniu 1934 roku Model 7 B został zastąpiony przez 7 C, który posiadał jeszcze mocniejszy silnik. Pojemność skokowa wzrosła do 1628 cm3 ze względu na średnicę i skok 72 x 100 mm, generując 36 KM mocy przy utrzymaniu prędkości maksymalnej 100 km/h.
• W lutym 1939 roku Model 7 C otrzymał silnik 7 Economique, który zmniejszył zużycie paliwa o 10%.

Produkcja Modelu 7 została zakończona na wiosnę 1941 roku.

Model 11 i jego długa kariera

• Pierwszy egzemplarz Modelu 11 otrzymał nazwę 11 A i opuścił taśmę produkcyjną w sierpniu 1934 roku, z silnikiem o pojemności 1 910 cm3, średnicy cylindra 78 mm i skoku 100 mm, generującym moc 46 KM przy 11 koniach podatkowych. W porównaniu do Modelu 7, 11 A miał większe nadwozie, które było o 12 cm szersze i 20 cm dłuższe.
• W październiku 1934 roku, Model 11 AL lub 11 Light zadebiutował podczas targów samochodowych w Paryżu, zastępując Model 7 S. Podobnie jak poprzednik, model ten korzystał z nadwozia Modelu 7 i silnika 11 CV, ale wyróżniał się lepszym wykończeniem wnętrza.
• W lutym 1937 roku Modele 11 B i 11 BL zastąpiły Model 11 A i 11 AL. W tym samym czasie powstała także limitowana seria około 500 egzemplarzy Modelu 11, nazwana 11 AM, wyposażona w specjalną głowicę cylindrów.
• W kwietniu 1938 roku pojawiła się na rynku użytkowa wersja Modelu 11, znana jako 11 C lub 11 Commercial. Mechanicznie identyczna z Modelem 11, oferowała różne konfiguracje, turystyczną lub użytkową z ładownością 500 kg, zachowując jednocześnie nadwozie rodzinne z szerokim rozstawem osi i tylną klapą ułatwiającą załadunek.
• Od marca 1939 roku we wszystkich Modelach 11 zamontowano nowy silnik o nazwie 11 Performance, zwiększając moc z 46 do 56 KM.
• Ostatnia wersja Modeli 11 B, 11 BL i 11 C trafiła na rynek w maju 1955 roku, wyposażona w nowy silnik 11 D o mocy 68 KM, zapowiadający przyszłe modele DS 19 i ID 19. Produkcja Modelu 11 zakończyła się 25 lipca 1957 roku w fabryce Javel, kończąc ponad 23-letnią historię łącznie z 758 948 egzemplarzami wyprodukowanymi.

Model 22 – sekret fabryki Javel

Spośród wszystkich wariantów Traction, najbardziej ekskluzywną i nadal tajemniczą jest wersja 22. Model najwyższej klasy został po raz pierwszy zaprezentowany na wystawie samochodowej w Paryżu w październiku 1934 roku. Napędzany był nowym, górnozaworowym silnikiem V8 o średnicy 78 mm i skoku 100 mm, podobnie do modelu 11. Pojemność nowego silnika wynosiła 3 822 cm3, co zapewniało moc 100 KM i maksymalną prędkość 140 km/h! Z zewnątrz Model 22 wyróżniał się nowoczesnym wyglądem, z opływowymi reflektorami, osłoną chłodnicy z oznaczeniem cyfry osiem i łukowatymi zderzakami. Wyprodukowano tylko ok. 20 próbnych egzemplarzy, ale mimo rozmaitych plotek i gorących poszukiwań ze strony kolekcjonerów i historyków, nie wydaje się, by żadne z nich przetrwało do dzisiaj.

Model 15

Po zakończeniu projektu 22, Citroën postanowił kontynuować produkcję luksusowego modelu Traction i w październiku 1938 roku wprowadził na rynek nowy Model 15 Six. Samochód ten napędzany był przez nowy silnik sześciocylindrowy o pojemności 2867 cm3 i mocy 77 KM, co zapewniało mu imponujące osiągi. Dzięki nietypowemu obrotowi silnika w lewo, model ten otrzymał oznaczenie 15 Six G. Choć zewnętrznie przypominał Model 11 B, różnił się dłuższą maską, aby pomieścić nowy silnik. 15 Six szybko zdobył przydomek Królowej Dróg za swoją wygodę, moc i doskonałe właściwości jezdne. Po wojnie, w 1947 roku, kierunek obrotów silnika został zmieniony, a Model 15 Six D zastąpił wersję G. Ten prestiżowy samochód stał się ikoną klasy wyższej, a wprowadzenie zawieszenia hydropneumatycznego w wersji 6 H w 1954 roku było kolejnym krokiem w rozwoju marki. Wreszcie, w 1955 roku, premiera nowej Queen of Javel definitywnie zakończyła historię Modelu 15 Six.

W 1934 roku pojawił się na rynku Model 7, który był dostępny jako czterodrzwiowy sedan, coupé (lub „fałszywy kabriolet”) i kabriolet z przednią szybą składaną (roadster). Wkrótce potem pojawił się Model 11, oferowany jako sedan, coupé, kabriolet oraz wersja z długim nadwoziem z sześcioma oknami, przeznaczona na 7-9 osób lub jako taksówka. W kwietniu 1938 roku pojawiła się również wersja użytkowo-turystyczna z 5 miejscami lub z ładownością 500 kg. Produkcja coupé 7 i 11 zakończyła się we wrześniu 1938 roku, a kabrioletów w listopadzie 1939 roku. W październiku 1938 roku wprowadzono Model 15 Six, który był dostępny jako 5-6-miejscowy sedan, a później także jako limuzyna i samochód rodzinny. Po wojnie Modele 11 i 15 powróciły na rynek we wrześniu 1953 roku, a model 11 w wersji commerciale – w marcu 1954 roku. Ostatnim modelem Traction, wyprodukowanym 24 lipca 1957 roku, był model rodzinny 11 B.

Od momentu debiutu, model Traction zaprezentował się doskonale podczas wielu zawodów sportowych i konkursów. Po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę latem 1934 roku podczas prestiżowych konkursów elegancji w Bagatelle, Bois de Boulogne i Deauville. Bez względu na wersję – czy to sedan, kabriolet, czy coupé – dzięki swojej obniżonej i aerodynamicznej linii, zdobywał wiele nagród, wśród których było Grand Prix, First Prix, Prix of Excellence oraz nagrody przyznawane przez jury.

Także w 1934 roku, we współpracy z Françoisem Lecotem i Maurice’em Penaudem, model ten zaprezentował swoją imponującą wydajność mechaniczną, biorąc udział w prestiżowych rajdach wytrzymałościowych, takich jak Tour de France i Belgia, podczas których przejechał 5007 kilometrów w 77 godzin i wziął udział w pierwszym pocztowym kursie Paryż-Moskwa-Paryż o łącznej długości 3200 kilometrów, który ukończył w osiem dni. Od 22 lipca 1935 do 26 lipca 1936 roku François Lecot, pod auspicjami Automobile Club de France, prowadził samochód Traction samotnie, przejeżdżając 400 000 km głównie między Paryżem a Monte Carlo, co oznaczało średnio 1000 km dziennie!

W kolorach Yacco, słynnego producenta francuskich olejów i smarów samochodowych, model Traction, nazwany „Rosalie VII”, rozpoczął swoje występy na torze w autodromie Linas Montlhéry. W dniach od 18 do 23 lipca 1934 roku ustanowił pięć międzynarodowych rekordów klasy E, w tym jazdę przez sześć dni z prędkością 111,183 km/h oraz pokonanie dystansu 16 000 mil w 14 godzin, 43 minuty, 14 sekundy i 09/100, co zsumowało 16 093,420 km . Inny model Traction, o nazwie „Rosalie IX”, ukończył rajd długodystansowy na zwykłych drogach organizowany od marca do maja 1936 roku, z udziałem dealerów sieci Citroën i zespołu kierowców Yacco za kierownicą „Rosalie IX”. Przejeżdżając dziennie co najmniej 1500 km, rajd zakończył się przed siedzibą Automobile Club de France po pokonaniu imponującego dystansu 104 000 km.

Czterej młodzi Francuzi poprowadzili dwa modele Traction 11 B z 1953 roku, nazwane Chrome i Cambouis, w podróży dookoła świata od lipca 1988 do stycznia 1990 roku. Przejechali 100 000 km na pięciu kontynentach, zdobywając serca wielu ze swoimi niesamowitymi wyczynami. Traction, niezależnie od trasy – czy to Nationale 7 czy afrykańskie tory – pozostał legendą, która przetrwała wiele ekstremalnych warunków i przygód.

Citroën Traction jest uważany za bezcenny relikt o historycznej wartości. Od swojego debiutu w dniu 18 kwietnia 1934 r., jest nieodłączną częścią kultury francuskiej. Stał się symbolem różnych epok – od codziennego pojazdu dla przeciętnego obywatela, poprzez pojazd bandy rabusiów, aż po ważny środek transportu dla wojska w czasie II wojny światowej. Po wojnie był wsparciem dla ruchu oporu i narzędziem w odbudowie kraju. Stał się także oficjalnym samochodem rządowym, będąc ulubionym autem generała de Gaulle’a i symbolem władzy we Francji, obecnym w najważniejszych miejscach w kraju.

W marcu 1968 roku, tylko dziesięć lat po zakończeniu produkcji, powstał pierwszy klub dedykowany całkowicie modelowi Traction. O nazwie La Traction Universelle, jest obecnie największym klubem miłośników tego modelu na świecie, zrzeszając ponad 1600 członków w 17 sekcjach regionalnych we Francji oraz na innych kontynentach. Od symbolicznych „urodzin” modelu Traction, które odbyły się w 1984 roku na Place de la Concorde i w Le Bourget, klub La Traction Universelle obchodzi wszystkie ważne rocznice tego kultowego pojazdu marki Citroën. Z okazji 90-lecia istnienia samochodu, francuski klub zaprasza entuzjastów Citroëna Traction na specjalne wydarzenie w dniach od 9 do 11 maja w Owernii, na torze Charade w okolicach Clermont-Ferrand, gdzie zarejestrowanych jest już ponad tysiąc uczestników.

Źródło: Stellantis

Chcesz być na bieżąco z naszymi informacjami?