• Fiat Panda trzeciej generacji auta cały czas jest dostępny w sprzedaży.
• Debiut miał miejsce już prawie 14 lat temu.
• Użytkownicy Fiata Panda 3. generacji skarżą się między innymi na stukające tylne amortyzatory.
• Na co zwrócić uwagę przed zakupem tej generacji? Który silnik wybrać?
• Polecamy także inne artykuły z cyklu „Najczęstsze usterki”.
• Więcej informacji w polskiej (i nie tylko) branży aftermarketowej i motoryzacyjnej znajdziesz na stronie głównej Motofaktora.
• Chcesz być na bieżąco z najważniejszymi wiadomościami z branży – zapisz się na nasz newsletter.

Auto miało swoją premierę w 2011 roku na targach motoryzacyjnych we Frankfurcie. Stylizacja samochodu mocno nawiązuje do poprzednika. Sylwetka otrzymała jednak zgrabne krągłości, dzięki czemu wygląda znacznie nowocześniej od 2. generacji. Rok po premierze do oferty dołączyła ciekawe wersja 4×4 z napędem na wszystkie koła.

Fiat Panda 3. generacji brał udział w 3 testach zderzeniowych Euro NCAP, w roku 2011, 2015 i 2018. Podczas pierwszej próby auto otrzymało ocenę 4 na 5 gwiazdek. Przy drugim podejściu było to już tylko 3 na 5 gwiazdek, a w 2018 roku konstrukcja nie dostała już żadnej gwiazdki.

W 2020 roku samochód przeszedł modernizację. Co się zmieniło? Między innymi zderzaki, pojawiły się też nowe wzory felg, a także modyfikacje deski rozdzielczej. Ta była odtąd wykonana z plastików pochodzących z recyklingu. W salonach zadebiutowała też nowa wersja wyposażenia Sport z ciekawszymi felgami i nieco zmienionymi tylnymi lampami.

Od czasu modernizacji auto oferowane jest nadal. Pomimo, że na rynku zadebiutował już jego następna – Fiat Grande Panda.

Pod maską Fiata Panda 3. generacji może pracować jeden z kilku silników. Podstawowa odmiana to wolnossący motor o pojemności 1,2 l, który generuje moc 69 KM. Przyśpiesza raczej mizernie, choć pewnie dla niektórych będzie to poziom wystarczający, ale tylko podczas wolnej jazdy w mieście. Niestety nie jest zbyt trwały.

Dostępna była też miękka hybryda z silnikiem 1,0 l o mocy 70 KM. Osiągi w teorii trochę lepsze, ale niewyczuwalnie. Trudno o obiektywne opinie na temat tej konstrukcji. Jak na razie jest to niewiadoma.

Znacznie lepszą dynamiką mogą pochwalić się motory 0.9 TwinAir z turbodoładowaniem. Dostępne odmiany dysponują mocą: 85, 86 i 90 KM. Tutaj z osiągami jest lepiej, ale nie we wszystkich wersjach. Odmiany z napędem 4×4 i tymi silnikami są zdecydowanie zbyt ospałe.

Który silnik w Fiacie Panda 3. generacji warto wybrać? Jednostka 1,2 l nie dość, że jest ospała to po około 200 000 km zaczyna zużywać duże ilości oleju silnikowego. Lepiej ją odpuścić. Motory 0.9 TwinAir też nie są niezawodne. Miewają problemy z modułem TwinAir. Za to gwarantują lepsze osiągi. Coś za coś. Aby wydłużyć żywotność wadliwego elementu należy skrócić interwał wymiany oleju do 10 000-15 000 km.

W Fiacie Panda 3. generacji dostępny jest tak naprawdę jeden diesel. To 1.3 Multijet, ale o dwóch wariantach mocy. Słabszy ma 75 KM, a mocniejszy 95 KM. W teorii znacznie lepiej byłoby wybrać ten o wyższej mocy. Zużywa podobne ilości paliwa, a gwarantuje zauważalnie lepsze osiągi. Trzeba pamiętać jednak o tym, że w silniku tym dość szybko zapełnia się filtr cząstek stałych, a już przy 200 000 km pojawia się problem z nadmiernym zużyciem oleju silnikowego – dzieje się to w każdej wersji mocy. Powszechne są również problemy z dość szybko rozciągającym się łańcuchem rozrządu. Trudno więc z czystym sumieniem polecić diesla 1.3 Multijet.

Użytkownicy Fiata Panda 3. generacji skarżą się między innymi na stukające tylne amortyzatory, które poddają się mimo jazdy bez większego obciążenia. Do trwałych nie należy również automat, a raczej skrzynia zautomatyzowana. Naprawy takich konstrukcji w małych auta często okazują się być nieopłacalne. Jednak czasem da się doprowadzić je do porządku względnie niskim kosztem. Taka sytuacje to jednak rzadkość.

W miejscu łączenia skrzyni z silnikiem często pojawiają się wycieki oleju. Problemy może sprawiać również układ wspomagania. Objawia się to zapaloną kontrolką z ikonką kierownicy i zanikami wspomagania w trakcie jazdy. Koło kierownicy kręci się wtedy znacznie ciężej niż powinno. Spotkane są również przypadki szwankującego zamka klapy bagażnika, która nie chce się zamknąć.

Auto ma też zbyt delikatny lakier nadwozia, ale to problem występujący w wielu konstrukcja z podobnych lat. Przyczyną są restrykcyjne przepisy i konieczność stosowania przez producentów aut lakierów ekologicznych.

Fiat Panda 3. generacji co prawda nie cieszył się na rynku tak dużą popularnością jak jego poprzednik, ale to dość ciekawa propozycja. Niestety trudno o niezawodną jednostkę napędową. Chyba najtrwalszy motor to 0.9 TwinAir, jego słabym punktem jest jednak moduł, który kosztuje kilka tysięcy złotych. Za to inne części będą bardzo tanie. Samochód został ciekawie zaprojektowany i mimo upływu lat nadal może się podobać. Oferuje całkiem przyzwoitą ilość miejsca we wnętrzu jak na najniższy segment aut osobowych A i dzięki niewielkim gabarytom idealnie sprawdzi się w mieście. Na rynku jest wiele zadbanych egzemplarzy, ale każdy z nich i tak warto dobrze sprawdzić w serwisie. Radzimy decydować się na sztuki, w których olej silnikowy był wymieniany nie rzadziej niż co 15 000 km. To pozwoli uniknąć wielu problemów z jednostką napędową w trakcie eksploatacji.

Zdjęcia: Fiat