Zaczęło się od kamery cofania. Historia tego wynalazku rozpoczyna się już w 1956 roku za sprawą koncepcyjnego Buicka Centuriona. Auto nie dysponowało lusterkiem wstecznym. Zastąpiła je kamera umieszczona w pokrywie bagażnika i połączona z wyświetlaczem zamontowanym w desce rozdzielczej. Jak to często bywa w przypadku samochodów koncepcyjnych, chociaż model o nazwie Centurion w końcu trafił do sprzedaży, nie dysponował tym rewolucyjnym rozwiązaniem.

Koncepcja kamery prezentującej obraz za samochodem nie odeszła jednak w zapomnienie. Pomysł podchwyciło Volvo, które wyposażyło w podobne rozwiązanie koncepcyjny pojazd Volvo Experimental Safety Car z 1972 roku. Tym razem obiektyw umieszczono bezpośrednio nad potężnym tylnym zderzakiem. Obraz prezentował natomiast pokaźny telewizor, wmontowany w deskę rozdzielczą.

Musiało minąć jeszcze wiele lat, zanim w salonie samochodowym można było kupić auto z kamerą cofania. Sytuację zmieniła w 1991 roku Toyota, za sprawą trzeciej generacji modelu Soarer (znanego poza Japonią jako Lexus SC Z30). Sportowe coupé mogło być wyposażone w kamerę ukrytą pod tylnym spojlerem, a to, co dzieje się za autem, pokazywał kolorowy wyświetlacz w konsoli centralnej.

Toyota Soarer wyposażona w takie rozwiązanie była dostępna wyłącznie na japońskim rynku. Toyota przetarła szlak, ale kamery cofania na dobre zagościły w samochodach dopiero po 2000 roku.

Japońskim inżynierom zawdzięczamy również wprowadzenie do samochodów systemu kamer z widokiem 360 stopni. Taki układ składa się z czterech kamer o szerokim polu widzenia, zamontowanych z każdej strony pojazdu. Obraz z każdej z nich jest łączony przez komputer i w ten sposób powstaje symulacja prezentująca widok samochodu z lotu ptaka. Pierwszym samochodem wyposażonym w taki system był od 2007 roku van Nissana, model Elgrand.

Kamery cofania i systemy widoku 360 stopni sprawdziły się świetnie jako wsparcie kierowcy w czasie manewrów, więc producenci zaczęli myśleć również nad zastąpieniem klasycznych lusterek ich cyfrowymi odpowiednikami. Istotnym poligonem doświadczalnym okazały się wyścigi samochodowe.

W 2012 roku Audi wprowadziło w swoim prototypie Le Mans cyfrowe lusterko wsteczne z wyświetlaczem AMOLED. Wynalazek pozwalał kierowcy, wciśniętemu w ciasne wnętrze auta wyścigowego, swobodnie obserwować to, co dzieje się na torze za jego plecami.

Później rozwiązanie trafiło też do drogowego, elektrycznego modelu R8 e-tron.

Dzisiaj cyfrowe lusterka wsteczne mogą być częścią wyposażenia Range Rovera Evoque, Toyoty RAV4 czy Cadillaca CT6. We wspomnianych modelach lusterka operują w dwóch trybach – odbijają obraz w standardowy sposób, a po wciśnięciu przełącznika pokazują widok z dodatkowej kamery, umieszczonej z tyłu auta.

W ostatnich latach w samochodach zaczęły się również pojawiać tzw. cyfrowe lusterka boczne. Nie jest to wynalazek nowy, bowiem producenci aut od wielu lat pokazywali na salonach samochodowych koncepcyjne pojazdy wyposażone w takie rozwiązanie.

Pierwszym masowo produkowanym samochodem z tym rozwiązaniem stał się Lexus ES, który zadebiutował w Kraju Kwitnącej Wiśni w 2018 roku. W okolicach słupków we wnętrzu luksusowego sedana Lexusa znalazły się dwa 5-calowe monitory. Wyświetlacze pokazują obraz z kamer zamontowanych w miejscu lusterek.

Kamery zostały osłonięte smukłymi obudowami, które chronią je przed deszczem i brudem, ale są znacznie mniejsze od typowych lusterek. To ogranicza opór aerodynamiczny i pomaga w redukcji szumu we wnętrzu kabiny oraz zmniejsza zużycie paliwa.

Problemem było jednak prawo, które zabraniało szerokiej sprzedaży samochodów bez typowych lusterek bocznych. Do przełomu doszło dopiero w 2016 roku, kiedy Japonia, jako pierwszy kraj na świecie, pozwoliła na stosowanie kamer zamiast lusterek.

Cyfrowe lusterka Lexusa mają więcej zalet. Kamery mogą być automatycznie lub manualnie sterowane, by ograniczyć martwe pole, a na wyświetlaczach w zależności od potrzeb pojawiają się dodatkowe linie pomocnicze.

Od 2020 roku Lexus ES z takim systemem jest dostępny również w Polsce. W cyfrowe lusterka boczne wyposażono także Audi E-tron, a wkrótce na naszym rynku zadebiutuje Honda E z podobnym rozwiązaniem.

Kamery są też istotną częścią systemów bezpieczeństwa czynnego, które znajdziemy w wielu współczesnych samochodach. Ich zadaniem jest przede wszystkim wspomaganie radaru systemu przeciwkolizyjnego w wykrywaniu obiektów.

Kamery służą również do śledzenia linii na jezdni, przez co umożliwiają działanie układów utrzymywania pasa ruchu, pozwalają na automatyczne rozpoznawanie znaków drogowych, a także działanie systemów automatycznych świateł drogowych, bowiem wykrywają samochody nadjeżdżające z przeciwka.

To tak naprawdę początek historii kamer w samochodach. Wraz z rozwojem motoryzacji autonomicznej będą one tylko zyskiwać na znaczeniu.

Źródło: Toyota