Na pierwszy rzut oka, od momentu narodzin motoryzacji, kierownica jest elementem mechanicznym, który rozwinął się w najmniejszym stopniu zarówno pod względem formy, jak i funkcjonalności. Nigdy jednak kierownica nie przestała się zmieniać, ani nigdy nie próbowała uwolnić się od swojego okrągłego kształtu.

Początkowo bardzo prosta i przeznaczona wyłącznie do sterowania, stopniowo stawała się coraz bardziej złożona. Ulegała rozbudowaniu dzięki stopniowemu dodawaniu wielu dodatkowych funkcji: sygnału dźwiękowego, sterowania radiem, regulacji prędkości lub ograniczenia prędkości, impulsowej zmiany biegów, poduszki powietrznej.

Znacznie zmienił się również materiał, z którego jest wykonana. Jej rama, początkowo drewniana, stała się później stalowa, następnie aluminiowa, a obecnie jest wykonywana z magnezu.

W 2012 roku marka Peugeot zainaugurowała, wraz z modelem 208, znaczącą innowację jeśli chodzi o stanowisko kierowcy, wprowadzając na rynek Peugeot i-Cockpit. W sercu triady składającej się z ekranu dotykowego i zegarów na linii wzroku kierowcy, kierownica stała się kompaktowa.

Została ona przeprojektowana, aby zapewnić lepszy chwyt, a jednocześnie zapewnić kierowcy jeszcze wyraźniejsze pole widzenia i większą przestrzeń na nogi. Peugeot i-Cockpit stał się od tamtej pory wizytówką marki spod znaku lwa i stale się rozwija. Dotychczas ponad sześć milionów użytkowników skorzystało z tej rewolucyjnej koncepcji, która jest unikatowa w świecie motoryzacji.

Pierwsza kierownica samochodowa pojawiła się w lipcu 1894 roku w Panhardzie 4 CV Alfreda Vacherona, podczas wyścigu Paryż-Rouen zorganizowanego przez Pierre’a Giffarda, dziennikarza paryskiego dziennika „Le Petit Journal”, wydawanego w latach 1863-1944.

Było to coś więcej niż tylko wyścig – była to wielka akcja reklamowa promująca niedawny wynalazek: samochód. Na dystansie około 100 kilometrów z Paryża do Rouen, pojazdy napędzane silnikiem spalinowym musiały wykazać się wytrzymałością.

Dwubiegowe i czterocylindrowe samochody Peugeot, wyposażone w drążek do kierowania, wyglądały jak zmotoryzowane dorożki. W innych pojazdach pasażerowie siedzieli naprzeciwko siebie, jak w dorożce. Ogólnie rzecz biorąc, producenci mieli trudność z odejściem od modelu powozu konnego.

W wyścigu wzięło udział ponad 100 samochodów z różnymi typami silników (parowym, olejowym, benzynowym, elektrycznym, na sprężone powietrze, napędzanym pedałami, …). Pomimo prawdziwej innowacji technologicznej, jaką była kierownica, Alfred Vacheron i jego Panhard 4 KM zajęli czwarte miejsce, natomiast Panhard & Levassor oraz synowie braci Peugeot, w samochodach wyposażonych w drążek do kierowania, zajęli ex-aequo pierwsze miejsce.

Kierownica stopniowo zastępowała drążek, który służył do kierowania samochodami z dawnej epoki. Pod względem technicznym samochód uwolnił się od swojego pokrewieństwa z powozami konnymi. Tak więc, zaprezentowany w 1901 roku, Peugeot Type 36 różnił się od poprzednich modeli montowanych na bazie zmotoryzowanych powozów. Został on wyposażony w dwie główne innowacje: maskę silnika z przodu i kierownicę zamiast drążka.