• W Oplu Insignia A przede wszystkim kuleje elektronika.
• Zdarzają się przypadki uszkodzenia przekładni kierowniczej.
• Polecamy także inne artykuły z cyklu „Najczęstsze usterki„.
• Więcej informacji w polskiej (i nie tylko) branży aftermarketowej i motoryzacyjnej znajdziesz na stronie głównej Motofaktora. Jeśli chcesz być na bieżąco z najważniejszymi wiadomościami z branży — zapisz się na nasz newsletter.

Opel Insignia A zadebiutował na rynku w 2008 roku zastępując Vectrę C. Na początku, samochód był oferowany jako liftback oraz sedan. Rok po premierze, w salonach pojawiła się wersja kombi. Nazwa marketingowa to Sports Tourer.

W 2013 roku samochód został poddany modernizacji. Główne zmiany to: nowy przedni grill wraz ze zderzakiem i reflektorami, przemodelowane tylne lampy oraz nowe wersje silnikowe. Od czasu modernizacji, Opel Insignia A był produkowany do 2017 roku, kiedy to w salonach zadebiutowała 2. generacja tego modelu.

Opel Insignia A może pochwalić się bardzo bogatą ofertą silnikową. W teorii każdy powinien znaleźć tu odpowiednią dla siebie jednostkę napędową. Niestety, w praktyce nie wygląda to tak kolorowo. Nie każdy silnik jest trwały i godny uwagi. Najbardziej niezawodna jest jednostka o pojemności 1,4 l z turbodoładowaniem o mocy 140 KM z pośrednim wtryskiem paliwa. Zapewnia przyzwoite osiągi (10,9 s od 0 do 100 km/h) i w miarę rozsądne zużycie paliwa.

Godny uwagi jest również motor wolnossący 1,6 l o mocy 115 KM. Niestety nie należy do zbyt dynamicznych, bo samochód jest dość ciężki. Nie powinien jednak przysparzać poważnych problemów w eksploatacji. Warty polecenia jest także wolnossący silnik o pojemności 1,8 l o mocy 140 KM. Zapewnia 11,4 s do setki i całkiem przyzwoite zużycie paliwa. Do tego, nie ma ani turbosprężarki, ani bezpośredniego wtrysku paliwa. To dobra wiadomość.

Zakup auta z jednostką 1.6 SIDI Turbo o moc 170 KM to większe ryzyko. Problemy może sprawiać układ bezpośredniego wtrysku. Na zaworach i kanałach dolotowych z czasem zaczyna odkładać się nagar. Podobne problemy mogą przysparzać jednostki 2.0 Turbo o mocy 220 KM oraz 250 KM, a także nowszy motor 2.0 SIDI Turbo o mocy 250 KM. Ponad to, jednostki te mają nietrwały łańcuch rozrządu. Często nie wytrzymuje on nawet 100 000 km.

Decydując się na silnik wysokoprężny w Oplu Insignia A, warto wybierać jednostki 2-litrowe z jedną turbosprężarką o mocy: 110, 120, 131, 140, 160, 163 lub 170 KM. Różnice w zużyciu paliwa nie są duże, więc radzimy szukać możliwie jak najmocniejszej odmiany. Jednak nie wolno zapomnieć o tym, że najważniejszym kryterium przy wyborze dobrego egzemplarza jest jego stan ogólny.

Jednostki 2.0 CDTi co prawda mają swoje bolączki, ale i tak są trwalsze niż inne motory. Przede wszystkim po zakupie auta z tym silnikiem, trzeba od razu wymienić uszczelki smoka oleju. Odłożenie tego w czasie może doprowadzić nawet do zatarcia silnika. Spotykane są również przypadki przeciekania pompy wysokiego ciśnienia oraz zapychania się filtra DPF.

Odradzamy natomiast wybór jednostki 1.6 CDTi z nietrwałym rozrządem oraz 2-litrowych motorów z podwójnym doładowaniem. Będą zużywały znacznie więcej paliwa. Znacznie więcej kosztuje też ich obsługa serwisowa.

Co najczęściej się psuje w Oplu Insignia A? Przede wszystkim elektronika. Problemy może przysparzać na przykład system multimedialny. Na szczęście, w wielu przypadkach pomaga aktualizacja oprogramowania. Awaryjne są również adaptacyjne reflektory – oczywiście jeśli dany egzemplarz jest w nie wyposażony.

Użytkownicy skarżą się również na niezbyt dobre zabezpieczenie antykorozyjne. Spotykane są egzemplarze, w których rdzewieją progi, dolne ranty drzwi oraz błotniki. Słabą stroną tego modelu jest również układ kierowniczy. Zdarzają się przypadki uszkodzenia przekładni kierowniczej oraz wycieków ze wspomagania.

Opel Insignia A to stosunkowo młode auto z dobrym wyposażeniem oraz bogatą ofertą silnikową za rozsądne pieniądze. Przed zakupem konkretnego egzemplarza, radzimy jednak dokładnie sprawdzić go pod kątem korozji oraz działania urządzeń pokładowych i elektroniki. To ewidentne słabe strony tego modelu. Kluczem do eksploatacji bez niespodzianek jest też odpowiednie dobranie silnika. Jednostki z początku produkcji są mniej skomplikowane i bardziej niezawodne.

Trzeba jednak pogodzić się z dość ciasnym wnętrzem. Auto ma mało miejsca na tylnej kanapie oraz niewielki, mało ustawny bagażnik. Mankamentem tej konstrukcji jest jeszcze duża waga, którą czuć podczas szybszego pokonywania zakrętów. Ma ona też wpływ na większe spalanie.

Polecamy także:

„Nissan Qashqai 1. generacji – najczęstsze usterki”

„Audi A4 B7 – najczęstsze usterki„

„BMW Serii 3 E90 – najczęstsze usterki„

„Volkswagen Golf 5 – najczęstsze usterki”

„Škoda Octavia 2 – najczęstsze usterki”

„Dacia Duster 1. generacji – najczęstsze usterki”

„Peugeot 508 generacji 1. – najczęstsze usterki”

„Ford Focus Mk3 – najczęstsze usterki”

„Honda Civic 8. generacji – najczęstsze usterki”

„Toyota Avensis T27 – najczęstsze usterki”

„Renault Clio 3 – najczęstsze usterki”

„Fiat Bravo 2. generacji – najczęstsze usterki”

„Toyota Yaris 2. generacji – najczęstsze usterki”

„BMW Serii 5 E60 – najczęstsze usterki„