Mechanizmy hamujące należą do ostatniej grupy elementów składowych hydraulicznych układów hamulcowych. Zadaniem tych mechanizmów jest wytworzenie siły hamującej koniecznej do ograniczenia prędkości pojazdu oraz jego zatrzymania. Realizacja tego zadania polega na współpracy par ciernych. Do podstawowych mechanizmów hamulcowych należą obecnie hamulce tarczowe. Cechą wyróżniającą ten rodzaj hamulców jest znacznie większa, w porównaniu z hamulcami bębnowymi, odporność na obciążenia cieplne oraz zdolność do rozpraszania ciepła.

Bezpośredni kontakt pary ciernej z powietrzem powoduje utrzymanie przez dłuższy okres czasu dużych wartości momentu hamującego. Powoduje to, że nie ulegają one podczas eksploatacji odkształceniom mechanicznym na skutek temperatury w takim stopniu jak hamulce bębnowe. Dodatkowo, szybkim odkształceniom przeciwdziała równomierny rozkład nacisków okładzin ciernych wkładek na powierzchnię czynną tarczy.

Zagrożeniem są natomiast gwałtowne zmiany temperatury, które mogą prowadzić do pęknięć tarcz, np.: w sytuacjach gwałtownego hamowania i natychmiastowego schłodzenia. Istotnym i częstym czynnikiem pojawiąjącym się w takich sytuacjach, a w efekcie obniżającym skuteczność działania hamulców tarczowych jest osiowe także odkształcenie tarczy hamulcowej.

Dlatego w obrębie tych mechanizmów montowane są osłony, rys. 1.

Zadaniem osłon jest ograniczenie działania wody i kurzu na tarcze i zaciski hamulcowe. Elementy te podlegają ocenie organoleptycznej podczas każdorazowych obsług układu hamulcowego. Pojawiające się z czasem eksploatacji ogniska korozji na osłonach są przyczyną:

• generowania dodatkowych zanieczyszczeń, a tym samym przedwczesnego zużywania tarcz hamulcowych,
• możliwości nadmiernego kontaktu czynników zewnętrznych w postaci wody i kurzu z tarczami hamulcowymi poprzez ubytki materiału, spowodowane korozją,
• uszkodzeń połączeń śrubowych w miejscu ich mocowania do wahaczy, zwrotnic lub wsporników kół,
• hałasów na skutek deformacji.

Sprawne osłony powinny zapobiegać powyższym sytuacjom. Tym bardziej, że w hamulcach tarczowych nie występuje efekt samowzmocnienia siły hamującej, konieczne jest więc uzyskiwanie większych wartości nacisków powierzchniowych przy jednocześnie mniejszej, w porównaniu z hamulcami bębnowymi, średnicy pracy i mniejszej powierzchni czynnej współpracujących elementów ciernych.

Jeżeli naciski powierzchniowe są większe, to większe są także wartości temperatury współpracującej pary ciernej. Rola osłon tarcz hamulcowych jest bardzo istotna, po pierwsze z powodu wydłużenia zdatności eksploatacyjnej mechanizmów hamujących, po drugie ze względów bezpieczeństwa kierowcy i innych uczestników w ruchu drogowym.

Asortyment febi w zakresie osłon tarcz hamulcowych obejmuje 38 referencji dla najbardziej popularnych modeli samochodów i stale się powiększa.

Źródło: febi bilstein