Jak wynika z uzasadnienia projektu rozporządzenia, jest on wprowadzany przez Ministerstwo Energii, aby określić zasady udzielania i rozliczania wsparcia dla instrumentów określonych w ustawie o biokomponentach i biopaliwach z 2006 r. Według jej zapisów minister energii w porozumieniu z kilkoma innymi resortami jest upoważniony do określenia w drodze rozporządzenia, szczegółowych warunków udzielania wsparcia ze środków funduszu,
wyboru projektów do wsparcia, kierując się koniecznością zapewnienia efektywnej realizacji
celów wspieranych ze środków Funduszu Niskoemisyjnego Transportu oraz szczegółowych warunków rozliczania wsparcia udzielonego ze środków FNT.

Ustawa przewiduje m.in. wsparcie budowy lub rozbudowy infrastruktury dla dystrybucji lub sprzedaży sprężonego gazu ziemnego (CNG) lub skroplonego gazu ziemnego (LNG), wodoru oraz infrastruktury ładowania EV. Jak wskazują autorzy projektu rozporządzenia, konieczne jest zaproponowanie inwestorom takich dopłat do budowy punktów ładowania, które pozwolą im rozwinąć ten obszar do poziomu, który da konsumentom pewność, że pojazd elektryczny jest tak samo funkcjonalny jak pojazd spalinowy.

O wsparcie mogą ubiegać się przedsiębiorcy wykonujący działalność koncesjonowaną w zakresie dystrybucji paliw gazowych, obrotu gazem, obrotu paliwami ciekłymi, obrotu energią elektryczną, dystrybucji energii elektrycznej, będący operatorem ogólnodostępnej stacji ładowania lub operatorem stacji gazu ziemnego, jak również będący dostawcą usługi ładowania, o których mowa w ustawie o elektromobilności. Dodatkowo, w projekcie określono wymagania dotyczące dotychczasowego okresu prowadzenia działalności, poziomu zatrudnienia oraz lokalizacji siedziby wnioskodawców w Polsce.

Maksymalny poziom wsparcia, niezależenie od rodzaju infrastruktury, ma wynosić nawet 50% kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem. W zależności od rodzaju infrastruktury, określono progi kwotowe, które wynikają z aktualnych kosztów związanych z utworzeniem konkretnego rodzaju stacji ładowania lub tankowania paliw alternatywnych. Co do zasady, formą w jakiej będzie udzielana pomoc jest dotacja.

Z uwagi na przewidywany rozwój rynku w zakresie stacji ładowania energią elektryczną wprowadzono zasadę, iż od 2023 r. wsparcie na ta infrastrukturę w postaci dotacji zostanie ograniczone do 30% kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą. Pozostała część pomocy będzie mogła zostać udzielona w postaci pożyczki. Nie ulegnie zmianie poziom dofinansowania i przez cały okres ma on wynosić 50%.

Zgodnie z projektem, łączna kwota wsparcia na inwestycję związaną z budową lub rozbudową jednej stacji ładowania normalnej mocy nie może przekraczać 25,5 tys. zł, dużej mocy 150 tys. zł, stacji tankowania CNG 750 tys. zł, stacji tankowania LNG 1, 2 mln zł, a w przypadku punktu tankowania wodoru – 3 mln zł.

Rozporządzenie dookreśla także m.in. wsparcie publicznego transportu zbiorowego wykorzystującego biopaliwa ciekłe, inne paliwa odnawialne, CNG, LNG, wodór lub energię elektryczną. Dofinansowanie może zostać przeznaczone na zakup pojazdów służących do transportu zbiorowego oraz budowę lub rozbudowę infrastruktury ładowania, tankowania lub zasilania środków drogowego publicznego transportu zbiorowego. Wsparcie udzielane będzie w formie dotacji.

Projekt określa poziom wsparcia i maksymalne kwoty jakie mogą zostać przeznaczone w ramach środków FNT na jeden pojazd. Przewidywane kwoty mają zrównoważyć obecne ceny pojazdów zasilanych paliwami alternatywnymi do poziomu pojazdów obecnie wykorzystywanych tj. pojazdów z napędem konwencjonalnym. W zakresie wsparcia infrastruktury ładowania lub tankowania paliwami alternatywnymi wskazano maksymalne poziomy dofinansowania odrębnie dla każdego z rodzajów paliw, wraz z określeniem kwotowym maksymalnego dofinansowania dla jednej stacji ładowania lub tankowania.

Na podstawie projektu, maksymalna wysokość wsparcia w przypadku autobusu elektrycznego wynosi 55% kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem, przy czym nie więcej niż 1,045 mln zł na jeden pojazd. W przypadku trolejbusu jest to 45% kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem, nie więcej niż 720 tys. zł na jeden pojazd. W przypadku autobusu na CNG lub LNG nie więcej niż 15% kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem i nie więcej niż 150 tys. zł na jeden pojazd. Natomiast w przypadku autobusu wodorowego przyjęto nie więcej niż 55% kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem i jednocześnie nie więcej niż 2 mln zł na jeden pojazd.

Również i w tym obszarze w celu racjonalnego wydatkowania środków publicznych określono zasady trwałości projektów wspartych środkami FNT. Na beneficjentów nałożono obowiązek utrzymania zakupionych pojazdów przez 5 lat od dnia ich oddania do eksploatacji, a także wykorzystania majątku wspartego środkami FNT zgodnie z przeznaczeniem przez 5 lat od dnia oddania go do użytkowania. Wsparcie w ramach tego instrumentu udzielane będzie zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 i stanowić będzie formę rekompensaty za świadczenie usług w ogólnym interesie gospodarczym.

Kolejnym sektorem wsparcia przewidzianym w ustawie jest zakup nowych pojazdów i jednostek pływających zasilanych biopaliwami ciekłymi, CNG, LNG, wodorem lub wykorzystujących do napędu energię elektryczną. Zgodnie z projektem rozporządzenia, wsparcie określone w tym rozdziale może być przeznaczone na nabycie pojazdu w celu innym niż w świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego.

Również i w tym przypadku wsparcie udzielane będzie w formie dotacji. W przypadku gdy podmiotem ubiegającym się o wsparcie jest przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej lub detalicznej pojazdów, obejmie go obowiązek zawarcia w umowie sprzedaży warunku dla klienta detalicznego lub hurtowego, że klient ten zapewni trwałość i użytkowanie pojazdu objętego wsparciem przez 2 lata od dnia zakupu.

Dodatkowo w celu ograniczenia przypadków skorzystania ze wsparcia i zbycia pojazdu po cenie nie uwzględniającej jego uzyskanie, wprowadzony będzie obowiązek sprzedaży po cenie stanowiącej różnicę pomiędzy cena rynkową a kwotą wsparcia otrzymaną na pojazd. Wsparcie w ramach tego instrumentu będzie mogło zostać udzielone po wydaniu przez Komisję Europejską pozytywnej decyzji o jego zgodności ze wspólnym rynkiem.

Maksymalna wysokość wsparcia w przypadku pojazdu elektrycznego wyniesie 30% kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem, przy czym nie więcej niż 36 tys. zł na jeden pojazd. Jeżeli taki EV będzie służyć do wykonywania usług komunalnych wartość ta wzrośnie do 150 tys. zł. W przypadku pojazdu zasilanego gazem ziemnym będzie to 30% kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem, nie więcej niż 150 tys. zł na jeden pojazd. W przypadku pojazdu wodorowego ma przysługiwać dotacja w wysokości 30% kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem, nie więcej niż 75 tys. zł na jeden pojazd.

Wejście w życie projektu rozporządzenia Ministra Energii spowoduje możliwość rozpoczęcia wydatkowania środków Funduszu. Jak informuje Ministerstwo, określone warunki oraz poziom dofinansowania będzie odpowiadać z jednej strony celom Funduszu, zaś z drugiej wspierać cele w tym obszarze (wskazane m.in. w ustawie o elektromobilności i paliwach alternatywnych, Planie Rozwoju Elektromobilności „Energia do przyszłości” oraz Krajowych Ramach Polityki Rozwoju Infrastruktury Paliw Alternatywnych).

Z pełną treścią rozporządzenia jak i załącznikami można się zapoznać na stronie RCL.

Źródło: Rządowe Centrum Legislacji/ORPA.PL