Niebieski wyróżnia się również największą liczbą odcieni – ma ich aż 20 000, od jasnobłękitnego po ciemnogranatowy. A ponieważ jest to jednocześnie kolor globalnej marki renowacyjnej Standox, należącej do koncernu Axalta, eksperci z firmy postanowili przyjrzeć się temu legendarnemu kolorowi.

Pierwszy niebieski pigment stworzyli Egipcjanie. Około 6000 lat temu zaczęli wykorzystywać lapis, jasnoniebieski kamień półszlachetny wydobywany w Afganistanie, w biżuterii i ozdobach głowy. Nie potrafili jednak stworzyć z niego prawdziwego pigmentu, ponieważ szarzał natychmiast po zmieleniu.

Około 2200 r. p.n.e. – mniej więcej w tym samym czasie, kiedy budowano piramidy – Egipcjanom udało się stworzyć pierwszy na świecie barwnik syntetyczny – błękit egipski. W tym celu mieszali zmielony wapień z piaskiem i minerałem zawierającym miedź, np. azurytem lub malachitem, a następnie podgrzewali do 800–900°C[1]. W ten sposób powstawało nieprzezroczyste błękitne szkło, które należało skruszyć i połączyć z zagęszczaczem, np. białkiem kurzym, aby stworzyć trwałą farbę lub szkliwo[2].

Niebieski był kolorem niezwykle popularnym także w czasach Cesarstwa Rzymskiego i w okresie grecko-rzymskim. Barwniki do jego uzyskania były jednak bardzo drogie i rzadkie, dlatego też wykorzystywali je tylko członkowie rodzin królewskich i hierarchowie kościelni. Około 430 r. n.e. stworzono pierwszy portret Marii z Nazaretu w niebieskiej szacie. Odcień ten później nazwano granatowym. Stał się symbolem niewinności i wiarygodności – wartości ucieleśnianych przez Matkę Boską. Prawdopodobnie z tego powodu granat stał się kolorem wybieranym przez jednostki wojskowe i policji. Coraz częstsze wiązanie granatowego z władzą spowodowało jednak, że narodziły się jaśniejsze pigmenty, które miały przywrócić związek koloru z wiarygodnością.

Ultramaryna – głęboki, luksusowy pigment niebieski – był niezwykle popularny wśród artystów średniowiecznej Europy. Z powodu jego wysokiej wartości, porównywalnej do złota, tylko najbogatsi mogli sobie na niego pozwolić. Historycy sztuki uważają, że Michał Anioł był zmuszony porzucić pracę nad jednym z obrazów, ponieważ nie było go stać na ultramarynę. W wielu obrazach Renoira i Van Gogha można zobaczyć błękit kobaltowy, a Picasso w okresie niebieskim najczęściej stosował błękit pruski[3].

Obecnie znamy tysiące różnych wariantów niebieskiego i każdy ma swoją nazwę. Sektor lakierniczy ma zatem do wyboru szeroki wachlarz odcieni, np. niebieski wysokochromatyczny, błękity metaliczne, a nawet lakiery niebieskie ze szklanymi drobinkami.

Europa to jedyny region świata, w którym udział aut niebieskich na rynku nowych samochodów jest dwucyfrowy (10%). Trend ten jasno widać w Standowin iQ, globalnej bazie kolorów Standox: spośród wszystkich samochodów osobowych aż 21% kolorów to odcienie niebieskiego. Dla porównania 15% z nich kategoryzuje się jako szary, a 11% – jako czerwony. Według globalnej bazy danych Axalta[4] najczęściej mieszanym kolorem w warsztatach (prawie 32 000 razy) jest Night Blue LH5X Volkswagena, a zaraz za nim: Shadow Blue LD5Q tej samej marki. Oba kolory to odcienie granatu.

Rosnąca popularność różnych odcieni niebieskiego sprawia, że w warsztatach coraz częściej przeprowadzane są naprawy lakierów wysokochromatycznych. Jednak dopasowanie tego koloru, a w szczególności różnych odcieni granatu, nie jest łatwe. Eksperci z laboratoriów Axalta dbają o to, aby wszystkie receptury zawierały właściwe barwniki i pigmenty, dzięki czemu lakiernicy mogą odtworzyć i dopasować każdy odcień.

Więcej informacji na temat firmy Standox można znaleźć na jej stronie.

[4] Dane za okres od 2015 r. do stycznia 2019 r.

Źródło: Standox