To nie są tylko liczby. Za każdą statystyką kryją się młodzi ludzie, ich rodziny, dramatyczne historie i o tym trzeba mówić. To jest najważniejsze w tej wyprawie. Chcemy pokazać, że pomoc jest ważna, zwłaszcza dzieciom, które wymagają szczególnej opieki i wsparcia, aby wrócić do normalnego życia i stabilnego otoczenia.

Nie mogło nas zabraknąć w tym projekcie. Z jednej strony to piękny przykład hołdu dla auta, które zmotoryzowało Polskę i zmieniło nasz sposób podróżowania. Z drugiej wspaniała inicjatywa, przede wszystkim ze względu na cel, który przyświeca również Polskiemu Związkowi Motorowemu, a więc poprawie bezpieczeństwa na polskich drogach. Nasza Fundacja od lat pomaga wyposażyć OSP we właściwy sprzęt ratunkowy, samochody PZM zabezpieczają rajdy, członkowie automobilklubów zrzeszonych w PZM zajmują się edukacją. Trzymam kciuki za tę wielką wyprawę. Na pewno będę obserwował jej przebieg i życzę wszystkim uczestnikom szerokiej drogi.

Odbieram tę podróż jako sentymentalną. Prawie 50 lat temu startowaliśmy z Panem Zasadą w rajdzie Monte Carlo – jakież to było wyzwanie. Jadę, aby wspomóc dzieci, które są ofiarami wypadków drogowych i wymagają kosztownych rehabilitacji. Żeby zwrócić uwagę na bezpieczeństwo na przejściach dla pieszych. I będę wspierał organizatorów również jako sponsor, dlatego po powrocie z Monako przekażę na cel wyprawy jeden z moich cenniejszych pucharów zdobytych w sporcie samochodowym.

Gdy w latach 60. wracałem w nocy z zawodów, w Krakowie na ulicach nie było ani jednego samochodu. W tamtym czasie w Polsce było około 250 tys. samochodów. I tak zrodził się pomysł, żeby pojechać małym fiatem do Monte Carlo – w tych trudnych zimowych warunkach, z jednym serwisem z Chambery, gdzie założono nam opony z kolcami. To była ogromna niespodzianka, że udało się nam dotrzeć na miejsce. Dzięki pomocy PZM i organizatora dostaliśmy karty drogowe i mogliśmy meldować się na punktach kontrolnych rajdu. Co prawda startowaliśmy poza konkursem, ale dojechaliśmy i to był wielki sukces. Ta podróż też nie będzie łatwa, ale będziemy jechać w lipcu, a nie zimą, jak z Longinem. To dobra inicjatywa. Boleje, że tak dużo osób ginie na drodze oraz na przejściach dla pieszych.

Jestem pewien, że to będzie wielka sentymentalna podróż. Sam zaczynałem się ścigać właśnie za kierownicą Fiata 126. Ale najważniejszy jest cel projektu. Mam dzieci i możliwość pomocy innym potrzebującym ogromnie mnie cieszy. Jeżeli myślimy, że takie rzeczy nas nie dotyczą, mylimy się. Obyśmy nie mieli okazji się przekonać.

Miałem to szczęście, że zostałem otoczony pomocą i wsparciem, dano mi czas i możliwość zastanowienia się, co dalej. Środki, które uda się zebrać, na pewno pomogą potrzebującym w tych najtrudniejszych momentach. Chcemy też poprzez ten projekt zwrócić uwagę na kulturę na drodze. Dziękuje za zaproszenie. Jedziemy do Monte Carlo klasykami, to jest 30 pojazdów, więc stworzymy kapitalną kawalkadę, której nie da się nie zauważyć, a przy okazji pomagamy. To będzie świetna zabawa.